Babelas ( is Afrikaans voor “hangover” / kater)

19 Februari

Om 6:00 ging de wekker, voor mij vroeg, maar Dashia was al een uur lang wakker. De wekker ging zo vroeg omdat om 7:00 oom pastoor ons ophaalde om naar de crèche te gaan. De crèche bestaat uit vrijwilligers. Dashia is de lerares, samen met de vrouw op de foto, en dan heb je nog 2 mama’s die het eten koken. De kinderen krijgen gratis eten, elke ochtend dezelfde kost, pap.  Meel met water en suiker, maar ze vinden het hartstikke lekker. Veel kinderen op de foto ? Dat is nog niet eens de helft !  Dashia vertelt mij dat er op maandag altijd minder kinderen zijn omdat de ouders  een kater hebben van het weekend… Er zijn veel gehandicapte kinderen in de sloppenwijk  omdat de moeder drinkt en rookt tijdens de zwangerschap. En je ziet veel tweelingen. Hier in  Zuid-Afrika krijg je geen werkloos uitkering, wel kindertoeslag, daarom heeft een ouder in de sloppenwijk al gauw 6 kinderen.

De kinderen gaan rond 12u slapen, toen hebben Razan en ik een wandeling gemaakt langs de Rietrivier. (zie foto) Toen we teruggingen naar huis had oom Pastoor een lekke band. Hier pompen ze de band gewoon op met een fietspomp en rijden ze verder totdat hij weer leeg is. ’s Avonds zijn we nog even bij oma langs gegaan, er kwam een meid voorbij op de fiets, en Dashia begon gelijk te vertellen. “Die meid is een schande! Ze kleedt zich als een man, en heeft een vriendin, en haar ouders vinden het zelfs goed!” Saskia is lesbisch, voor ons heel normaal, hier niet, dat is de cultuur, dat is hun religie.

Swippie

18 februari

9:00-12:00 kerk
We waren te laat voor de kerk, net als andere mensen. Hier is het normaal om later de kerk  binnen te komen omdat niemand een klok heeft. Daarom duurt de kerk ook drie uur. Toen we  binnen kwamen was er al veel gezang. De kerk is hetzelfde gebouw als de kinderopvang. Ook hier komen mensen uit de sloppenwijk achter de kerk. Een kerkdienst gaat hier heel  anders: iemand uit het publiek staat op en doet zijn verhaal. Wat er deze dagen is gebeurd en waar hij/zij God voor wilt danken. Daarna wordt er vol op gezongen. Er werd gedankt dat “Polony”  in de kerk en in de gemeenschap was gekomen, ze zien “polony” als een geschenk van God.  Mijn naam is Polony, Pleun kunnen ze niet uitspreken. Vanochtend had ik Polony op brood,  want het is eigenlijk een soort leverworst… dus eigenlijk ben ik een leverworst… snap je het nog ?

Swippie (3) was ook in de kerk. Swippie is een kind uit de sloppenwijk, maar hij is altijd op straat omdat zijn ouders verslaafd zijn aan drank en drugs. Swippie is zijn bijnaam,  het is Afrikaans voor “kop of munt” omdat het verhaal rond gaat dat hij steelt, alleen maar omdat zijn ouders ook crimineel zijn. Ik weet niet of dit verhaal waar is, maar ik geloof in  Swippie, hij is slim. Als hij honger heeft komt hij 30 minuten lopen naar ons huis, want hij  weet dat hij hier eten krijgt, wat hij niet van zijn ouders krijgt… Misschien is dat eerder sluw dan slim. Maar als we een kind als Swippie iets meer liefde geven, dan heeft hij ook  een toekomst en gaat hij niet het criminele wereldje van zijn ouders achterna.

Een kind van 3 is geen crimineel!

Like0 (Lekker)

16 Februari

Om 13.00 haalt Oom Pastoor (de broer van Daishia) ons op om naar de kinderopvang te gaan.  Waar ik woon is een stukje van het township af, lopen 30 min/ auto 10 min. Waar ik zit  is een veilig gebied. Het is niet zo dat het in het township onveilig is, maar daar wordt  drugs gebruikt, alcohol gedronken en veel gevochten.

Daishia werkt op de kinderopvang waar kinderen gratis terecht kunnen, ze krijgen hier  eten en aandacht, wat ze thuis niet krijgen. Er komen alleen maar kinderen uit de sloppenwijk (die te zien zijn als je uit het raampje kijkt van de kinderopvang). Vandaag heb ik alleen even
een kijkje genomen, volgende week ga ik een aantal dagen meelopen op de kinderopvang.

  1.  Het viel me op dat de kinderen die er waren heel erg aanhankelijk waren, ze kwamen
    gelijk naar me toe om te knuffelen en om te spelen. & iedereen zit aan mijn haar.
  2. Het is hier normaal om met 8 man in een auto te zitten. 3 kinderen in de kattenbak, 3
    op de achterbank, en 2 voorin…

Neil was ook mee, dat is Daishia’s neef. Toen we klaar waren bij de opvang heeft hij me  meegenomen naar de rivier die achter het township ligt. Het is een stukje lopen, maar het is de moeite waard. Helaas had ik deze dag geen telefoon bij dus heb ik geen foto’s kunnen  maken. Het was bijzonder omdat het zo stil was, je hoorde alleen de waterval. In het township  is het zo luidruchtig, en bij de rivier was het zo rustig…

’s Avonds hadden we “Poiki”, een welkomstfeest, wat ze hadden georganiseerd voor mij. Bij dit feest hoort speciaal eten, een pannetje werd boven een kampvuur gezet met rijst, aardappels, uien, tomaten, en kip. Lekker! Tot laat  in de avond werd er gedanst.

17 Februari

Er zit weer Petrol (benzine) in de auto van Daishia! Dat betekend dat iedereen met deze  auto kan rijden totdat hij weer leeg is en naar huis geduwd moet worden. Als ze benzine in de auto gooien is dit maar voor een paar euro, meer kunnen ze niet betalen. Maar zo kunnen ze wel weer voor een paar dagen op en neer rijden naar het township. Neil en Razan hebben deze middag gewoon eventjes met mij rondgereden zodat ik de buurt kon  verkennen.

Later in de tuin werd de auto neergezet met de muziek aan om te dansen. Dat vinden ze geweldig! Met als gevolg dat de accu leeg was… tja… en dan? Ze hebben wel 100000x die auto aangeduwd in de hoop dat hij weer ging lopen. Uiteindelijk komt oom Pastoor met zijn autootje maar heeft geen startkabels. Dus zijn accu wordt eruit gesloopt en in onze auto gezet, en zodra de auto weer liep werd de oude accu teruggezet.

Zaterdag is hier eigenlijk een “niksdoen”-dag, we verveelden ons ook een beetje.  Uiteindelijk hebben Razan en ik een wandeling gemaakt zodat ik de buurt een beetje kon verkennen. We hoorden muziek en zijn hierop af gegaan, we kwamen bij een open  tuin uit waar een live band aan het spelen was. Later zijn we met de hele familie teruggegaan om bij de muziek te gaan dansen! Alle neefjes en nichtjes komen vaak naar ons huis (30 min lopen) omdat het hier veilig is. Hier spelen de kinderen met autobanden en oude touwen.

Baie dankie

VLUCHT Maandag 12 Feb 19:00 – Dinsdag 13 Feb 12:00  Joseph staat Ton, Antoinette en mij op te wachten in Johannesburg en brengt ons naar  Court Classique suite in Pretoria, het hotel waar we 2 nachtjes verblijven. In Zuid-Afrika begroet je elkaar met een knuffel, ook als je elkaar niet kent. In de winkels staan grote rijen vanwege Valentijnsdag. ’s Avonds bij het avondeten wordt er  een heel spektakel gemaakt. Daarna ging ik slapen. Tijdverschil is 1 uur met Zuid-Afrika.  Ze kennen hier geen zomer/winter tijd. Ze passen hun slaapritme aan op het licht.  Het is hier rond 18:30 donker, en rond 5:30 wordt het licht. Ik ga rond 21:00 naar bed en sta rond 6:00 op.

Ritchie

15 Februari 6:00 Pretoria – 13:00 Kimberley

Aangekomen in Ritchie, (40km van Kimberley), heb ik kennisgemaakt met Neil (28), Neil  is degene die onderdak voor mij heeft geregeld, bij zijn tante. Bij dit gezinnetje mag ik de aankomende tijd verblijven… wat een geluk, wat een prachtgezin . Tannie Dasjah, haar  zoontje Zaza (4) (zie foto) en haar dochter Jaya (12) wonen in het onderstaande huisje.  Oom Victor is niet thuis, hij is meestal weg voor zijn werk, hij is treinmachinist.

Jaya zag mijn blonde haren en ging ze gelijk borstelen en gekke vlechtjes maken, ze wilt later kapster worden. Maar toen ze later voor me ging zingen wilde ze misschien toch  liever filmster worden. Ze zijn gek op de drop en de stroopwafels die ik heb meegenomen en ik ben gek op hun traditionele eten (alhoewel ze niet veel groente en fruit eten hier…)

De armste gezinnen zijn het rijkst, de rijkste zijn het armst. Geld is geen maatstaf voor rijkdom, liefde en geluk brengt je verder. Wat je ziet is er niet, wat er is zie je niet. (uitspraken van Ton)