Van Hollandse avond in Ritchie tot luxe hotel in Pretoria. Aan het begin van de avond stroomde het terrein van de pastorie wederom vol met gasten uit de hele omgeving, ditmaal voor de
afsluitende avond: de Hollandse avond. Het organisatiecomité trok alles uit de kast om ons en onze gasten een geweldige avond te bezorgen. Zo werd er in de keuken hard gewerkt aan
een echte Hollandse maaltijd. Gekookte aardappels met jus, wortels, boontjes, rijk gevulde sla en genoeg lekkere worstjes.

Maar vóór de maaltijd begon, ving de avond aan met enkele sprekers. Zo benadrukte bestuurslid van Miracle of the heart, Johan Lübbe, dat het Regenboogproject niet draaide om het volledig opknappen van de school. Het belangrijkste wat is gebeurd, is dat mensen met elkaar verbonden
zijn die elkaar voorheen niet kenden, of wilde kennen. En dat er een start is gemaakt met een project dat ‘gelukkig’ niet af is, zodat de lokale gemeenschap verder kan. Er is hoop op een betere toekomst.
Vrijdagochtend mocht Johan hierover een woord van de Heer ontvangen. Hij deelde daarom met ons 1 Kronieken 17: 1-15 waarin geschreven staat dat de profeet Nathan aan David vertelt dat de bouw van de tempel uitgesteld wordt.
Na verschillende mooie en liefdevolle speeches van gasten die ons bedankten voor de afgelopen 2 weken, kon de maaltijd bij het kampvuur toch echt gestart worden. Nadat al het eten schoon op ging, werd iedereen verzocht zich naar een ander deel van het terrein te begeven voor Hollandse spellen. Hanno activeerde de lachspieren weer door te stellen dat één van de spellen ‘sack springing’ heet.

In groepjes bestaande uit de Nederlandse teams, gemixt met locals, begonnen we aan zaklopen, spijkerslaan (met stenen, dit keer), ezeltje prik, twister en stoelendans. Het laatste spel viel bij iedereen bijzonder goed in de smaak en onder leiding van onze gitaarspelende nachtegaal Esmee werd fanatiek gestreden om de vrije stoelen. Na de koffie werden we getrakteerd op snacks en frisdrank. Na twee weken ‘vasten’ van dergelijke versnaperingen werd dit geschenk van een
local gulzig en met veel genot verorberd. Na dit feest werd het rond 22:30 uur stil in de pastorie.

.De volgende morgen begaven we ons na het GMG, luid gezang voor Erik en het ontbijt naar de school voor de formele afsluiting van het project. Veel van de betrokkenen van de NGK, het kinderwerk, de kerk van Louis, de Gideonsbende, het Solarlight project, Miracle of the heart, Eye for Others en andere locals waren bijeen gekomen. Na vele bedankjes en eerbetuigingen, waarbij onze Heer de hoogste eer kreeg, werd ons nog meer duidelijk dat in Ritchie werkelijk iets is veranderd in de afgelopen twee weken. We zongen samen met de aanwezigen het projectlied om elkaar Gods zegen toe te wensen. Daarna namen we vele (groeps)foto’s en toen was het toch echt tijd om persoonlijk afscheid te nemen van iedereen. We mochten als groep het terrein verlaten door
een heuse erehaag. Vol verwondering en emotie vanwege dit bijzondere afscheid liepen we naar de pastorie om de laatste spullen in te pakken en op te ruimen. Na bezinning en gebed verlieten we de pastorie en werden we wederom door onze vrienden uitgezwaaid, de lange reis naar
Pretoria is begonnen…..

Eenmaal in de bus worden slingers opgehangen voor onze jarige Erik. De eerste paar uur verliepen rustig, men laat het een en ander van de afgelopen weken nog even bezinken. Al met al zaten we zo’n 11 uur op een kluitje gemoedelijk in de bus. Een aantal keer stopte de bus waarbij van alles werd verorberd: ijs, chips, frisdrank, pizza, menu met patat enz.. Na elke stop blies Hanno op zijn fluitje als een ware conducteur om ons bij elkaar te roepen. De gezelligheid werd hoe langer hoe meer naarmate het later werd. Goede gesprekken, slaperige koppies, geschater, zingen met gitaar,
spelletjes en jawel… Vooral achter in de bus op z’n tijd een boer en scheet tot vermaak of gezucht. De omgeving verandert langzaamaan van het vlakke en stormachtige (er stond veel wind vandaag) platteland naar een heuvelachtig stadsomgeving waar op z’n tijd een (gecontroleerde) bermbrand opdoemt. Als we bijna op de plek van bestemming zijn, worden we aangehouden door twee politiewagens die even willen controleren of alles op orde is qua rijbewijs enzo. Het gaat op z’n Afrikaans en dus kunnen we na een kwartier weer verder. En dan eindelijk komen we aan in het lang beloofde hotel waar we nu gaan genieten van een warme douche (sommigen hebben de verf nog op de armen staan) en een heerlijk bed! Morgen meer over hoe het hotel ons bevalt; in ieder geval kunnen we nu vast melden dat het het tegenovergestelde is van waarin we afgelopen weken sliepen.

 

Tekst: Joram en Hannah Geresteijn.

IMG_0997 (800x533) IMG_0998 (800x533) IMG_1014 (533x800) IMG_1027 (800x533) IMG_1045 (800x533) IMG_1075 (533x800) IMG_1079 (800x533) IMG_1119 (800x533) IMG_1168 (800x533) IMG_1186 (800x533) IMG_1197 (800x533) IMG_1203 (800x533) IMG_1217 (533x800) IMG_1234 (800x533) IMG_1237 (800x533) IMG_1283 (800x533) IMG_3398 (800x533) IMG_3401 (800x533) IMG_3404 (800x533) IMG_3408 (800x533) IMG_3433 (800x533) IMG_3439 (800x533) IMG_3450 (800x533) IMG_3469 (800x533) IMG_3540 (800x533) IMG_3578 (800x533) IMG_3601 (800x533) IMG_3628 (800x533) IMG_3642 (800x533) IMG_3654 (800x533) IMG_3671 (800x533) IMG_3696 (800x533) IMG_3728 (800x533) IMG_3803 (800x533) IMG_3838 (800x533)