Eindelijk weer een update. De grote groep van People of Passion is aardig uitgedund. We hebben nu een klein groepje gedreven enthousiastelingen over die zich verenigd hebben in Moving Forward. Zij zijn bezig om uiteindelijk een Rehabilitatie programma op te zetten voor de mensen die een probleem hebben met drank- of drugsgebruik. Omdat hier natuurlijk certificaten e.d. voor nodig zijn, is dit het lange termijn doel. Voor nu is Lorraine bezig om kinderen die nog niet naar school gaan, maar qua leeftijd al wel op school zouden moeten zitten, op school te krijgen. Daarnaast worden ze ondersteund na schooltijd, drie dagen per week, om te kijken of ze zo de achterstand wat weg kunnen werken, maar ook te werken aan normen en waarden die ze van huis uit meestal niet meegekregen hebben. Meissie is bezig om een dagopvang op te zetten voor kinderen die nog te jong zijn om naar school te gaan. Zij gaat hierbij hulp krijgen van Masego, een lieve vrouw die dicht bij ons woont, ook in het shack gedeelte. Het plan is dat Masego de ‘Early Childhood Development’ cursus gaat doen zodra deze weer gaat beginnen.

De Helpende Hande is hard bezig om het werken met de naaimachines onder de knie te krijgen. Inmiddels hebben ze keukenschorten, placemats en onderzetters gemaakt. Binnenkort gaan we met de dames naar Wooky’s, een handwerk- en stoffenwinkel, zodat ze met de winst die ze al gemaakt hebben weer nieuw materiaal kunnen kopen. De winter is hier weer in aantocht en de schulden die de mensen hier nog hadden van de decembermaand zijn inmiddels weggewerkt. Het is nu dus aan de Helpende Hande om te zorgen dat ze voldoende kleding en dergelijke gaan maken zodat dit verkocht kan worden.

Het stuk grond naast de shack van Marcus en Meissie gaan we omspitten. Het duurt nog even voordat we de containers voor de opvang gaan neerzetten. Tot die tijd kunnen we de grond dus mooi gebruiken om groente te verbouwen voor onszelf, maar ook voor de rest van de straat. Een soort ‘community garden’.

Tijdens de heftige regenbuien die er nu soms zijn, merk ik dat de shantie niet helemaal waterdicht is. Met ‘pap en lap’ gaan we deze dichtmaken zodat de regen netjes buiten blijft. Op één avond waren Kaylene, Amelia en Tumelo bij mij op bezoek, toen de regen zo hard begon te vallen zijn ze op de bank in slaap gevallen onder een warme deken. Samen met hun ouders hebben we ze uiteindelijk toch maar naar hun eigen bedjes gebracht. Een andere avond wilde Kaylene graag bij mij logeren, uiteraard na toestemming van haar ouders. Samen met Togobay (haar knuffel) en mijn panda’s was het erg gezellig.

Voor mij zitten de 9 maanden er bijna op. In mei is het, zoals het er nu naar uit ziet, voor mij tijd om terug naar Nederland te komen. Inmiddels heb ik de mensen hier zo in mijn hart gesloten dat ik maar een plan moet maken om snel weer terug te kunnen komen en ze verder kan gaan ondersteunen in dat waar ze mee bezig zijn. Ik heb hier geleerd om uit kleine dingen weer kracht te halen om door te gaan.

[wpbgallery id=5951]