Vandaag is het zondag. We zijn naar de Maranatha-kerk in Ritchie geweest. Een pinkstergemeente waar de mensen vol enthousiasme en bezieling God prijzen. We zijn gaan zitten en hebben alles over ons heen laten komen. We hebben gezongen, gebeden, gedanst en vol verwondering naar de mensen geluisterd die een getuigenis aflegden. Af en toe piepten onze oren door het harde geluid dat uit de boxen kwam. Bij iedere zin die werd gezegd riep wel iemand uit de gemeente spontaan ‘Hallelujah’ of ‘Amen’. Op een gegeven moment dansten jong en oud vol passie en vuur voorin de kerk. Wat een verschillen met een Nederlandse kerkdienst. Er is veel voor ‘die Hollanders’ gedankt deze dienst. Dit wat heel bijzonder.

Daarna zijn we nog door het township gereden. Ineens hoorden we muziek uit een grote shanty komen. Aan de buitenkant zagen we golfplaten en een dichte deur. Maar toen we eenmaal binnen stonden sloeg de verbazing toe. We zagen een hele groep mensen in mooie witte kleding die een dienst aan het houden waren. We werden liefdevol begroet met een hand of een knuffel.

Aan het eind van de middag zijn we op zoek gegaan naar de giraffen oftewel ‘kameelpearden’. Maar helaas, we hebben ze niet gevonden. Wel zijn we een heuvel opgeklommen, ge-wel-dig wat een prachtig uitzicht! Toen reden we snel terug want er kwamen onheilspellende wolken aan. Er is regen en onweer op komst…..

Daphne: Wij als stijve Nederlanders kunnen een voorbeeld nemen aan hoe hier de kerkdienst feestelijk wordt gevierd. Wat een blijdschap!

Marije: Bijzonder om te zien dat mensen ondanks hun armoede zo vol passie God kunnen prijzen!

Esther: Ik begin steeds meer van het land en de mensen hier te houden….

[wpbgallery id=4019]