{:nl}
Van de redactie: twee verhalen, want we hebben ons gespitst…
4 augustus Mart
Donderdag kwamen we vroeg uit de veren om ons klaar te maken voor de werkdag. Eenmaal op de werkplaats konden we beginnen met werken. Wij hebben veel geverfd en geschuurd en jawel, geplamuurd. De werkdag was korter dan normaal omdat we naar Nadia gingen. Nadia is een super lieve en gastvrije vrouw die bij de politie werkt. Via Ton konden wij daar een nacht verblijven. We hebben veel geleerd over de cultuur en hoe ze daar leefde. Na het lekkere eten zijn we bezig gegaan met eten maken voor de volgende dag. We hebben voor 400 mensen gekookt.
Na een goede nachtrust werden wij om 5:00 gewekt. We hebben heerlijk ontbeten. Na het ontbijt moesten we gelijk door na de garage van de vader van Nadia. Daar hebben we het eten klaargezet en moesten we wachten op de eerste mensen. Het was wel erg lastig om in te schatten of de mensen die langskwamen wel echt eten nodig hadden maar daar werden we gelukkig goed bij geholpen. Het eten was nog niet op, dus zijn we naar twee plekken gereden met bejaarde mensen. Die mensen konden het erg waarderen. Na dat we al het eten hadden uitgedeeld zijn we langs een beurs gereden wat Nadia zei dat leuk was maar wat we een beetje verkeerd opvatte. We hadden het al snel gezien en waren al gauw weer weg. Daarna zijn we naar een winkel gereden voor een ketting voor de kettingzaag en toen zijn we weer naar Nadia gereden voor de aanhangwagen en onze spullen. Toen kwam het moment dat we afscheid moesten nemen van de lieve familie. We reden nog gauw langs de dokter wat niet succesvol was omdat hij in Ritchie zat en niet in Kimberley. Dat is het meest vervelende aan Afrikaanse mensen. Het is bijna onmogelijk om een goede afspraak te maken met de mensen hier. Het word ook de “Afrikaanse” tijd genoemd omdat ze bijna altijd te laat zijn. Maar ja, dat hoort erbij. We reden door naar de laatste activiteit van de dag. De boerderij van Johan. Ik heb ontzettend veel respect voor die man omdat hij niet wil automatiseren, omdat hij dan 300 mensen aan het werk houdt. Wat een goede actie. We zijn er wel geweest maar niet volledig omdat we allemaal bekaf waren. Het waren 2 super leuke dagen en ik heb erg genoten.
4 augustus Arnold
Ton en Arnold waren donderdag en vrijdag naar Vereenging met de Beide counselors John en Normen en een hoge ambtenaar. Vereening ligt bij Johannesburg. Het was een enorm eind rijden: zo’n 600 km heen en terug. We hebben het kantoor bezocht van Dr Chales Awuzie, hij is doctor in de computertechnologie. We hebben een plan gemaakt om een ict project in Ritchie te starten op het Regenboogproject. Een plan waarmee we samenwerken met technasiumafdeling van het Veluwscollege Walterbosch en leerlingen uit de townships. Ondanks dat we 12 uur in de auto hebben gezeten was het zeer de moeite waard.
[wpbgallery id=3626]{:}{:gb}
From the editors: two stories because we have split up.
August 4th Mart
Thursday we were the early birds to get ready for a day at work. Once on the workplace we could instantly start working. We have painted a lot, sanded and filled some holes in the wall. The working day was a little bit shorter than a normal day because we went to Nadia. Nadia is a sweet and hospitable woman working with the police. Ton arranged that we could stay there for one night. We learned a lot about the culture and how they live in South Africa. After the good food we went to make food for the next day. We cooked for 400 people.
After a good night’s sleep we were woken at 5:00. We had a good breakfast. After breakfast we had to go straight to Nadia’s father’s garage. There we put the food on a table and we had to wait for the first people to arrive. It was very difficult to notice whether the people who came along really needed real food. but we were helped by this. We had some food left, so we traveled to two places with elderly people. Those people greatly appreciated it. After we got rid of all the food we drove past a fair. Nadia said it would be fun but it was disappointing. We had seen it I a short time and left soon. Then we drove to a store to get a chain for a chainsaw and then we drove to Nadia again for the trailer and all our stuff. Then the moment came we had to say goodbye to the sweet family. We drove to the doctor house but we were not successful because the doctor was in Ritchie and not in Kimberley. That’s the most annoying of African people. It’s almost impossible to make a good appointment with people. It is called the “African” time because they are almost always late. We must get used to it. We continued to the last activity of the day. Johan’s farm. I have a lot of respect for this man because he does not want automations so 300 people can be employed. A good action. We stayed a while but not so long, because we were all tired. The 2 days were fun, I really enjoyed it.
August 4th Arnold
On Thursday and Friday Ton and Arnold went to Vereenging with both counselors John and Normen and a senior official. Vereenging is near Johannesburg. It was quite a long drive: about 600 km back and forth. We visited the office of Dr Chales Awuzie, he is a doctor in computer technology. We have made a plan to start an ict project in Ritchie on the Rainbow Project. A plan which we will work with the technical students of the Veluwe College Walterbosch and students from townships. Despite having spent 12 hours in the car, it was worth it.
[wpbgallery id=3626]{:}
Wat is Nadia een bijzonder mens, Hoe krijgt ze het iedere keer voor elkaar? Jullie maken wel wat mee zeg, met z’n allen. Mooie ervaringen, mooie ontmoetingen en dan ook nog hard werken tussendoor (schuren, plamuren, enz.) Petje af!
Kort nadat ik jullie sprak appte Tom. Ze kwamen per trein net aan in Boekarest. Het was er 43 graden. Het ging verder goed met ze 🙂
Lieve tweeling
Toen ik al die foto,s bekeken had werd ik even heel stil en dacht wat een armoede en wat hebben wij het hier rijk, nooit meer klagen of zeuren. Jullie hebben weer heel wat meegemaakt en gezien en meegeholpen ,fantastisch. Ik kan me ook voorstellen dat de vermoeidheid toeslaat nog maar even volhouden voor het goede doel. Morgen in de kerk wordt er weer aan me gevraagd: “Hoe hebben de meisjes het”? Henk Jan had vlaggetjes opgehangen met welkom thuis voor papa en mama ,lief he. Allemaal weer een dikke knuffel oma
Hallo lieverds
Heel ontroerend om te zien wat daar rijkdom betekend. Eten en drinken en overleven.
Bij ons hoe groot is je huis je auto je bankrekening.
Wel een heel groot verschil.
Wij weten zeker dat jullie bij thuiskomst anders gaan kijken naar rijkdom.
En dat is ook rijkdom,lieve meiden wij houden van jullie. Knuffel van ons
Vanaf de bank in Kampen de confronterende foto’s weer gezien.
Dit zal voor jullie live helemaal wat zijn geweest. Mooi dat jullie op dit vlak ook weer hulp hebben kunnen bieden. We hebben Anne en Ole via de website mee laten kijken waar jullie mee bezig zijn en zitten. Toen we aan kwamen rijden vroegen ze gelijk ” waar zijn de kinderen?”
Tja…….. een eindje verderop.????
Geniet nog een dagje van de rust voordat je maandag weer aan de slag kan.
Tot mails dikke dikke kus van ons
????????????????????????????????????????????????
Tjonge wat een vol programma weer en wat een werk! Jullie zullen het met gemak wel zat zijn. Alhoewel dat weer dubbel is omdat jullie ook de voldoening zien en ervaren. Dat houdt jullie vast op de been. Probeer je zelf maar voor ogen te houden dat het een voorrecht is daar te zijn en je te kunnen inzetten! Fantastisch knap! En al die bijzondere ontmoetingen en belevenissen geeft hopelijk positieve energie! Geniet van een rustige zondag waarop je het Woord weer mag ontvangen voor hoop en vertrouwen! Lieve groet van ons allemaal! Gert en Sylvia. ????????
Hallo nichtjes van me,
‘T is wel bijzonder hoor; heb je vakantie ben je nog weer druk aan t werk. Maar voor een ander bezig zijn is natuurlijk altijd goed. En dat doen jullie als ik zo de foto’s bekijk. Maar volgens mij hebben jullie straks ook nog een poosje vakantie in Afrika toch? Nou geniet daar dan maar van. En dan niet om vijf uur er uit maar een uurtje of tien of zo. En eh.. verkopen ze ook houten giraffes?
Veel plezier nog en tot later.
Grietjes ome Gait.