{:nl}
14 juli 2017 Arnold
We zijn met zijn allen naar Ritchie vertrokken om de laatste dingen af te maken, afscheid te nemen en om een letterlijk een hand in het cement te drukken met onze naam. De tegels worden dan in het pad van de school gelegd zodat we symbolisch een hand en een voet achterlaten. Tot 12.00 hebben we nog gewerkt aan de vloer, het schilderen van de muren en aan de wandtekening.
Het zit erop. Afscheid nemen valt zwaar, we zullen deze mensen nooit vergeten, ze hebben een onuitwisbare indruk achtergelaten en voor altijd een plaats in ons hart. Na Ritchie zijn we naar Yonder in Kimberley gereden om de tunnelkas officieel te openen. Dit deden we door het net over de kas heen te trekken en allemaal een plantje te planten. We eindigden met een groot feest op Yonder. Als Walterbosch hebben we daaraan een grote bijdrage geleverd. De beelden zijn op film vastgelegd. Hier wordt aan gewerkt. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat veel leerlingen erg moe waren en op tijd hun bed in waren gedoken. Niet iedereen is tot het einde van het feest gebleven. Ze moesten de volgende morgen om 6:00 vertrekken richting Johannesburg.
[wpbgallery id=3182]{:}{:gb}
14 july 2017 Arnold
We all went to Ritchie to finish the last things, to say goodbye and to literally put a hand in the cement with our name. These tiles are laid in the path to the school so that we symbolically leave a hand and a foot. We have worked on the floor, the painting of the walls and the wall drawing until 12.00 o’clock.
Saying goodbye is hard, we will never forget these people, they have left an indelible impression and forever a place in our hearts. After Ritchie, we drove to Yonder in Kimberley to officially open the Greenhouse. We did this by dragging the grid over the greenhouse and planting a sprout. We ended up with a big party on Yonder. Walterbosch made a big contribution to it as you can see on the video. Many students were very tired and went to bed in time. So not everyone has stayed until the end of the party. The students had to leave Johannesburg at 6:00 the next morning.
[wpbgallery id=3182]{:}
Wat ontzettend stoer en ontroerend om dat allemaal af te zien. Het is ondertussen een cliché, maar wat is er veel werk verzet.
Ondertussen kijken we nu uit naar de terugkomst van onze dochter. Wat is de tijd dan voorbij gevlogen. In de vorige berichten is Arnold al menig keer bedankt voor alle verhalen, filmpjes en foto’s. Ook wil ik Miranda, Cindy en Jasper bedanken voor hun begeleiding en de zorg voor onze kinderen.
Niet in de laatste plaats wil ik Ton bedanken en zijn partner Antoinette. Zonder hen zou dit sowieso nooit mogelijk zijn geweest. Wat jullie project en organisatie doet voor de bevolking is ongekend. Dat onze dochter daar voor is uitgenodigd om een klein steentje bij te dragen is onbeschrijfelijk. Ik hoop dat jullie nog veel van dit soort projecten blijven doen. Ton en Antoinette, HEEL HARTELIJK BEDANKT!!!!!!! Niet te vergeten alle mensen die achter de schermen ook bij hebben gedragen, maar die wij niet kennen. Super bedankt! Heel veel succes en tot ziens.
Bedankt Carolien en peter voor deze geweldige reacties, wij hebben van jullie genoten
Nog een nachtje en dan de verhalen horen. Echt leuk om Loes en de anderen weer te zien en in de armen te sluiten. En ik kan het niet genoeg zeggen en herhalen. Wat super om dit met elkaar mee te maken. Super om te mogen ervaren hoe het daar duizenden kilometers weg van hier gaat en hoe kinderen op jonge leeftijd leren dat ze het verschil kunnen maken.
En super om hier bijna elke avond/dag even te zien wat ze daar weer hebben meegemaakt en hebben gedaan. Echt leiders, leidsters, Walterbosch en al die vrijwilligers. TOP en dank.