De laatste dag op de bouw … :(

Afrikaanse avond van donderdag.

Wat was het toch een geweldige avond; het begon met een aantal toespraken van betrokkenen van het project. Meerdere malen hoorden we hoe blij dat de mensen en de bevolking met ons en ons project zijn. Dit deed ons wel erg goed omdat meerdere van ons een beetje teleurgesteld waren gezien het feit dat Christine niet op tijd de school in kon. Ondanks het te laat klaar hebben van de specifieke lokalen zijn de mensen hier (inclusief Christine) ontzettend blij met onze komst en daden!

Na de toespraken was het dan eindelijk tijd om te gaan eten, iedereen had erge trek omdat we de hele dag hard gewerkt hadden en het al een tijdje geleden was dat we gegeten hadden.

Het eten bestond vooral uit vlees, maar er was ook een aardappelstampot en een flink stuk brood!

Toen wij weer aangesterkt waren door het heerlijke eten was het tijd om te gaan dansen met de gasten; er was een geluidsinstalatie neergezet dat Afrikaanse muziek afspeelde, en wauw… wat kunnen die mensen dansen J

Toen iedereen (vooral de Hollanders) uitgeput was ging er wat rustigere muziek aan en werd daar door een aantal stelletjes flink op los geschuifeld.

We waren tijdens het dansen ook nog blij gemaakt door een verassing: Cola! Het klinkt misschien gek maar we waren er echt enorm blij mee. Twee weken hadden wij ons hiervan namelijk onthouden en geleefd op koffie, thee en water.

Verder zijn er nog hele goede en leuke gesprekken geweest, zo sprak ik een man die een oog verloren had en waarvan zijn benen niet goed meer werkte; hij sprak van de grootheid van God, zelfs na alles wat hij meegemaakt had! Super mooi om iemand zo te mogen zien getuigen!

Maar helaas komt aan alles een einde en moesten we weer afscheid nemen van elkaar, maar gelukkig wistten we dat we elkaar op vrijdag, op de Hollandse avond, zouden zien!

Al met al was het een geweldige, leuke, mooie, gezegende en heerlijke avond en hebben we nu al zin in de Hollandse avond!

Kukeleku!! Kukeleku!! Vol herrie en dierengeluiden vulde de herenkamer zich. Vandaag, vrijdag de 14^e was aangebroken. Terug naar de orde van de dag die al goed begon toen een van onze geliefde teamleiders op het zeer snuggere idee kwam om de hele groep om zes uur te wekken in plaats van de half zeven die afgesprogen was. Daarna ging alles weer van een leien dakje, de goede morgen gesprekken begonnen om zeven uur, ontbijt om kwart voor acht waarbij de jarigen, Marius Zoeteman en Willemijn Visser gefeliciteerd werden door middel van luid gezang. Daarna vertrokken de kinderwerkers om de kinderen op te halen, en de rest van de groep ging vrolijk naar de laatste dag van de bouw toe. Alles verliep lekker vlot, de kinderen kwamen in goede staat aan en gingen na het bijbelverhaal van de barmhartige samaritaan gezellig buitenspelen met een maaltijd van brood en pannenkoeken achteraf, en na nog wat zang werd het toch tijd om naar huis te gaan.

Ondertussen gebeurden er in de bouw mooie dingen, namelijk dat een van de projecten, het verkeersplein, af was!! Het plein is nu gereed om de lokale kinderbevolking in hun bolides over het plein te laten scheuren. Chapeau voor de harde werkers die tot het uiterste zijn gegaan om dit af te krijgen 😉 ook in de school werdt nog het een en ander gedaan, zoals een paar muren verven, het afmaken van de invalidebaan en het verven van een pad. Het pad dat zojuist genoemd werdt is gebruikt om elk teamlid zijn voet en naam op af te drukken met verf, met als gevolg een prachtig resultaat. Om 12 uur ging men terug naar de pastorie waar we een goede lunch hadden (ook pannenkoeken). Daarna kwamen er verschillende groepen, twee teams die het opruimen van het materiaal en gereedschap op zich namen en twee teams die datzelfde deden met de spullen van het kinderwerk. Toen dat gebeurt en gedaan was begon het comitee van de hollandse avond alvast met de voorbereidingen daarvoor, want vanavond was het al zover! Ook werdt de voorbereiding voor de bonte avond van vier uur tot vijf uur gedaan, waarbij iedereen in groepen verdeeld was over verschillende thema’s die te maken hebben met deze reis naar Zuid-Afrika. Onder genot van cola en een stroopwafel werden de gekste dingen verzonnen, wat veel beloofd! Zo was ongemerkt dus toch de laatste dag voorbijgegaan voor het Hanno span hier in Ritchie. En wat hebben we toch veel meegemaakt en ervaren hier. Hierbij kunnen we wel plaatsen dat we als groep vooral trots zijn op elkaar, hoe de samenwerking verloopt, hoe we er voor elkaar zijn, de openheid tegenover elkaar, maar vooral hoe we als groep tegenover de bevolking hier zijn. Verscheidende mensen hebben tegen ons uitgesproken hoe wij hun de ogen openden voor de armoede en het leed wat hier gaande is en hoe wij open waren voor iedereen en de liefde die wij voor de ander toonden. Dit ontroert ons ook en we zijn ervan overtuigd dat we dit niet alleen van onszelf uit kunnen doen. We zijn hier dankbaar voor en we hopen dat de geestdrift en de gemeenschappelijke sfeer die in Ritchie heerst mag blijven en zich zal uitbreiden. We gaan de gesprekken en de tijd die we met de mensen hier hebben gehad en doorgebracht zeker missen. Maargoed, nu maar op naar de Hollandse avond!