Hoewel overdag de temperatuur stijgt naar zo’n 22 graden, is het op de avonden (en dus ook de ochtenden) best koud. Sommige kinderen komen dan ook dik gekleed aan; sommigen ook in korte broek. “Hoekom het jy ’n kort broek aan, Junior?” “Dis wat my ma gedoen het.”

Daniel zorgt ervoor dat de heaters in beide lokalen aanstaan, wanneer de kinderen er nog niet zijn. (En dus uitgaan wanneer de kinderen binnenkomen). Wanneer sommige kinderen binnenkomen staan ze nog te klappertanden bij de heater. Het is ook raar, want ik loop om 10.00 uur al in mijn T-shirt, terwijl zij hun jas en muts nog aan/op hebben. Voor mij is deze temperatuur prima, voor hen is 40 graden warm, dus vergelijkbaar met onze 10 graden….en dan heb ik ook een trui aan! Gelukkig wordt het al steeds warmer en ook steeds vaker trekken de kinderen hun dikke trui om 13.00 uur uit. Maar het is toch de overpeinzing waard dat de kinderen en volwassenen het in de shenties echt koud hebben in de winter, die nu op zijn einde loopt. Daarom begint de opvang dan ook om 9.00 uur; en in zomer om 8.00 uur.

De knikkers die ik heb meegenomen van de Plusactie, in de mooie zakjes die mijn moeder heeft gemaakt, zijn een groot succes. De leidsters voelen zich genoodzaakt om direct dit te begeleiden met een spel; maar de kinderen verliezen hun aandacht en interesse. Wanneer ik later uitleg dat het juist belangrijk is voor kinderen om zelf een spel te verzinnen en ze gewoon “even te laten”, voelen ze zich opgelucht. Grappig! De spellenkist wordt ook uitgepakt en verdeeld over de beide doelgroepen.

Bij de leerlingen van 4-6 jaar, mag je het spel natuurlijk best uitleggen en voordoen/ meespelen. Maar voor de 2-4 jarigen is Domino gewoon een aantal steentjes waar je mee kunt bouwen en schuiven. Het kan zelf een auto zijn…hahaha! En dat is helemaal prima! Ik had al eerder gezien dat ze de kinderen allemaal tegelijk op een kleine doos, vol met speeltjes, die niet allemaal meer heel waren, af lieten gaan. Daardoor ontstond er chaos, ruzie en eigenlijk niet het beoogde spel. Bij de 2-4 jarigen had ik met de nieuwe speeltjes een doordraai systeem gemaakt op tafeltjes. Ieder kind speelde alleen met een nieuw spel, gedurende 15 minuten; daarna draaide de kinderen door naar een andere tafel.

De kinderen bleven nu aan hun tafel zitten, hadden geen ruzie, hadden de juiste spanningsboog en het aller belangrijkste: De leidsters hadden tijd om het kind te zien, aandacht te geven, mee te spelen. Het was voor de leidsters een openbaring dat de kinderen zo rustig konden spelen en dat ze echt de individuele aandacht konden geven, met Liefde!!!