13-15 augustus, teambuilding/ontwikkelweekend

Klokslag 14.00 uur gingen we vrijdag de 13e met 9 volwassenen en 2 kinderen in de, weliswaar grote, auto van Ton naar de Vlinder. En dat ging zowaar goed! We hadden bedacht om met een werkelijke helikopter en zogenoemde helikopterview te ervaren. Annelie, Janneke, Ton en ik (Esther) hebben eigen geld neergelegd, laten we daar héél duidelijk over zijn! We vlogen per 3-tal vanuit het veld van de Vlinder naar het project. Waar we op de heenweg in de auto er drie kwartier over deden, vlogen we nu, in 10 minuten! Dewald, de piloot, zei ons dat we 200 km per uur vlogen en liet het ons laag over de grond even ervaren……. Wauw wat was ik misselijk! Allen waren zeer verrukt bij het zien van de containers op het project en hun eigen shentie. We zagen kinderen en zwaaiden uitbundig. Maandag zullen we van hen horen…. Deze ervaring hebben wij hun aangeboden als waardering wat zij voor de gemeenschap betekenen. Daarna bespraken we kort wat dit met hen deed.

En toen was het al etenstijd. Een heerlijke Hollandse pot…… aardappels, bietjes, een gehaktbal en zelfgemaakte appelmoes deed ons genieten. Zo samen aan tafel was voor ons heel normaal om te doen maar voor hen is het toch apart om samen met blanke mensen aan één tafel te zitten.

MENSEN HET IS 2021!!

Onder het genot van een kopje koffie/thee (met koekjes) bespraken we elkaars positieve eigenschappen. Eenieder van het team Moving Forward groeide zichtbaar (en daar groeide ik weer van).

De zaterdag regende het vrijwel de hele dag. We besloten de teambuildingsspelen dus binnen te doen en tussen de middag al warm te eten. Kediratile had lasagne op z’n Afrikaans gemaakt en een salade met koude noedels en fruit, heerlijk! Na het eten gingen we verder met teambuilding en vooral de persoonlijke ontwikkeling stond centraal. Het is zo mooi om te zien dat er een soort van “Aha”…. Komt wanneer wij zaken beter kunnen uitleggen in wat zij misschien sociaal wenselijk antwoorden en onze bevindingen in wat ze daadwerkelijk doen.

Het is deze dag ook helemaal niet Moving Forward en de Hollanders. We zijn echt één vandaag.

Om 15.00 uur is het dan toch droog en gaan we per tweetal het veld in om in vertrouwen écht te praten met elkaar maar vooral te luisteren naar elkaar. Daniël en ik zijn samen op pad en hij vertelt aan mij hele persoonlijke dingen. Het 2e deel van de opdracht is om onderweg iets uit de natuur voor elkaar mee te nemen. Bij terugkomst vertelden we aan allemaal wat we hadden meegenomen en waarom. De mooiste verhalen en betekenissen komen bij de stenen, oude takjes, mos en een zeldzaam plantje naar voren. Geweldig. Wat een positiviteit!

Dan nog een keer je eigen punten opschrijven wat je nodig hebt om goed te functioneren. Opnieuw komt er weer veel moois naar voren en wederom kan ik ze confronteren met mijn observaties van de afgelopen tijd. Ik leg dit in een vraag naar hen terug. Dit keer is er geen stilte maar kunnen ze gelijk uitleg geven van wat ze al geleerd hebben.

“Ek is so baie trots op hulle”.

’s Avonds kijken we de film “The Courageous”. En aangrijpende film welke vele gevoelens losmaken. Zondag zijn we de dag begonnen met pannenkoeken als ontbijt. Smullen dat we allemaal deden! Daarna hielden we een soort van kerkdienst. Wat kunnen onze Afrikaanse vrienden toch mooi zingen. En dan is de beurt aan de Nederlanders maar gelukkig bood Youtube uitkomst. Het ene verzoeknummer kwam na de andere.

Toen werd het tijd om een wild rit te maken. De mist was gelukkig een beetje weggetrokken en een waterig zonnetje kwam tevoorschijn. Doordat het koud en nat was had het wild ook bescherming gezocht waardoor we minder maar gelukkig wel wat hebben kunnen zien. Bij terugkomst, na een warm soepje, de laatste opdracht van dit weekend. Van de meegebrachte voorwerpen uit de natuur moesten we gezamenlijk 1 bouwwerkje maken, een soort monumentje maar zonder met elkaar te praten of aanwijzingen te geven. Binnen no time lag er een mooi HART! Na nog een laatste lunch, alle spullen ingepakt en een evaluatie bracht Ton ons, moe maar voldaan, terug naar Ritchie.