Wennen aan een ander tempo

Het land heeft een heel eigen tempo. Niemand hecht waarde aan ‘op tijd komen’ of aan afspraken. Het gebeurt regelmatig dat je een afspraak hebt gepland voor het weekend, en dat die op de laatste dag weer wordt afgezegd. Ons eerste week zag er ook heel anders uit dan gepland was.

Na verloop van tijd is onze kijk op het land veranderd. Je went aan de cultuur en je gaat er in mee. Je kijkt er niet meer raar van op als mensen te laat komen, omdat je er aan gewend raakt. Daarnaast is iedereen wel erg vriendelijk, en de meeste mensen hier hebben het beste met je voor (in ieder geval in ons omgeving).

 

Grote contrasten

Je ziet grote verschillen in het land. Er zijn mensen die in grote villa’s wonen met hekken eromheen. Aan de andere kant van de straat is een krottenwijk waar mensen zonder water wonen. De contrasten zijn hier heel groot, en dat was wel wennen. Wel is het zo dat je na een paar weken niet eens meer opkijkt van mensen die zo verschrikkelijk arm wonen. Het wordt een soort van ‘normaal’. We zijn ook bij mensen op bezoek geweest in townships. Soms was het echt schokkend om te zien in welke omstandigheden zij leven. Tegelijkertijd zijn de mensen ontzettend gastvrij en alles wat ze in huis hebben willen ze aanbieden.

 

Staking

We kwamen hier aan met het idee zo snel mogelijk te kunnen starten met het project. Maar we zijn vooral nog bezig met het opstarten van het project. De afgelopen weken is de school in staking geweest omdat leraren een beter salaris willen verdienen. We moesten dus zoeken naar alternatieven. In tussentijd hebben we zoveel mogelijk scholen bekeken en gezocht naar mogelijkheden. Nu gaan we echt beginnen!

De afgelopen weken zijn we op Yonder bezig geweest met het steeds beter leren kennen van de kinderen. We kunnen nu steeds beter inspelen op de niveaus van de kinderen. Allereerst natuurlijk het beweegniveau maar ook het niveau van communiceren. Hier zitten grote verschillen tussen, tussen de klassen maar ook tussen de kinderen binnen één klas.

We zijn qua activiteiten veel één op één bezig geweest. Vooral het gooien en vangen van een bal. We gebruiken daarbij verschillende soorten ballen zodat de kinderen hun motorische vaardigheden en hand-oogcoördinatie kunnen verbeteren.

 

Kennis uitwisselen

We hebben de directeur ontmoet van het hele project. Hij leidt alles hier. Ook hebben we een docent ontmoet die een leidinggevende functie heeft binnen de school. Zij zal ons begeleidend docent worden. We kijken heel erg uit om gewoon bezig te zijn met de kinderen en om nieuwe dingen te introduceren. We willen graag de docenten hier iets bijbrengen, maar kijken er tegelijkertijd ook naar uit om iets te leren van de docenten hier. Zij hebben immers veel ervaring met de doelgroep. We weten nog niet of docenten hier openstaan voor introductie van nieuwe dingen of nieuwe activiteiten. Dat gaan we de komende weken ervaren!

In één klas hebben we een duidelijk hulpvraag gekregen van de docent. Zij vroeg ons of we haar konden helpen met het aanleren van een koprol bij de kinderen. Een aantal kinderen gaan namelijk zomaar uit het niets op hun hoofd staan en dan willen ze rollen. De docent weet op dat moment niet goed hoe ze de kinderen veilig een koprol kan laten maken. Wij proberen haar nu hierbij te helpen.

Zwemles!

We zijn door Annette (de manager van de school in Ritchie) gevraagd om zwemles te komen geven. Ze heeft een zwembad geschonken gekregen van het departement sport art and culture. Mensen hier hebben weinig ervaring met zwemmen dus we zijn gevraagd om hierbij te komen helpen. Toen we aankwamen in Ritchie bleek er nog weinig water in het zwembad te zitten. Het water kwam niet erg snel uit de kraan. Om dit op te lossen heeft Annette de brandweer gebeld. Dit heeft bijna de hele ochtend geduurd (Afrikaanse cultuur…). Om half 1 kwam toen toch eindelijk de brandweer, ze hadden water uit de dam gehaald en kwamen hiermee het zwembad vullen. Uiteindelijk zijn ze twee keer gekomen!

Voor ons was het op dat moment nog erg lastig om de kinderen te leren zwemmen. Ze waren zo enthousiast over het water, ze waren niet stil te krijgen. Wel super leuk om de kinderen zo te zien! Met Annette hebben we afgesproken om de volgende keer niet alle kinderen tegelijk te laten komen zodat we ze echt wat bij kunnen brengen qua zwemmen. Vandaag is ook gebleken dat het echt nodig is. We hoorden dat een kind van 12 is verdronken in de dam waar de brandweer dus het water uithaalden. Dan komt het toch wel heel dichtbij en blijkt dat het echt wel nodig is om de kinderen vertrouwd te maken met water.