De laatste maand heb ik een eigen kamertje in Pretoria. Het is een klein knus kamertje op de derde verdieping van een hotelgebouw. Dit weekend ben ik nog lekker vrij. Omdat er boodschappen in huis moeten komen ga ik alle supermarkten in de buurt af. De buurt is wel even wennen… geen kindjes meer die naar mij toe komen rennen “HAA POLONY”. De stad voelt veel minder veilig, in een stad ben je echt alleen. In Ritchie hoefde ik mij niet onveilig en alleen te voelen. Hier durf ik nog niet eens mijn rugzak te dragen…
Maar ik kan absoluut niet zeggen dat ik het niet naar mijn zin heb! Het is heerlijk om een eigen stekkie te hebben. Daarnaast hou ik van avontuur dus ik vind het hartstikke leuk om de nieuwe buurt te verkennen.

De eerste week dat ik bij Court Classique werk heb ik bij de receptie meegelopen. Mijn shift begint om 6:00 en eindigt om 15:00, het is vroeg beginnen maar dat is geen probleem. Het is fijn om nog wat aan de middag te hebben aangezien het hier zo vroeg donker wordt.
​In de tweede week heb ik in het restaurant meegelopen. Ma-Di-Wo zou ik in de keuken gaan werken en Do-Vrij-Za in de bediening. Toen ik Maandag kwam bleek dat ik toch in de bediening moest, uiteindelijk heb ik de hele week in de bediening gewerkt. Tja afspraken kun je niet maken in Zuid-Afrika.

Ondertussen word ik al steeds bekender in de buurt. Niet als “Polony”, maar als “het” blanke meisje. Ik zit namelijk in een donkere buurt en dan val je al gauw op haha. Dit komt ook omdat ik mee doe met sportlessen die in de buurt worden gegeven. Er is een dansgroep die elke avond oefent in het park naast het hotel. Toen ik vroeg of ik mee mocht doen was ik meer dan welkom, ik ben alleen lang niet zo goed. De Zuid-Afrikaners zijn zo flexibel!

Volgende week loop ik mee bij Housekeeping en in mijn laatste week achter de schermen, bij de reserveringen. En dan alweer naar huis… wat vliegt de tijd.

[wpbgallery id=4338]